Przydomowe zadaszenie będzie alternatywą bądź uzupełnieniem dla garażu głównego. Oryginalne, wykonane z poliweglanu budynki łączą w sobie lekkość i trwałość, prostotę budowy i atrakcyjną cenę. Tego typu formy architektoniczne wyglądają kosztownie i oryginalnie, a przy wizualnej lekkości cechują się solidnością i długowiecznością.
Poliwęglan — to nowoczesne polimerowe tworzywo, wykazujące stabilność w każdym zakresie temperatur(-50/+120ºC), cechujące się wysoką odpornością na uderzenia (1.4 – 5.6 J) przy jednocześnie niewielkim ciężarze (0.55-2.5 kg/m2 w zależności od grubości). Jego montaż nie wymaga specjalistycznego sprzętu, charakteryzuje się przezroczystością – 82-90% w zależności od koloru arkuszy i jego nasycenia. Nadaje się do stosowania w rosyjskim klimacie: bez zmiany parametrów wytrzymuje obciążenia atmosferyczne (grad, śnieg) oraz wiatrem. Dzięki właściwościom technicznym uważany jest za najlepszy wśród syntetycznych przezroczystych, dostępnych na rynku budowlanym materiałów.
Poliwęglan dostępny jest w dwóch podstawowych wariantach:
Pod poliwęglan wybierane są następujące konstrukcje wiat samochodowych:
Uwzględniając panujące w ojczystym klimacie obciążenie wiatrem i śniegiem racjonalnym wariantem będą konstrukcje łukowe.
Stosowanie wstępnie naprężonych struktur obniża koszty szkieletów, ponieważ poliwęglan strukturyzowany działa w kompleksie schematu siłowego. W miejscach, w których przeważa wiatr jednokierunkowy, nie buduje się pochyłych wolnostojących wiat. Tego typu konstrukcja działa jak skrzydło i tworzy pokaźną siłę nośną. Pod względem aerodynamiki lepszym wariantem będzie dobudowana do domu wiata z dachem łukowym.
Wymiary placu obliczane są indywidualnie w zależności od gabarytów auta. Dla małego pojazdu (1.6Х4.2 m) wydzielany jest plac nie mniejszy niż 2.3х5.0 m. Jeśli potrzebne jest zadaszenie na dużą terenówkę, wówczas plac powinien mieć wymiary 3.6 na 6.6 m i więcej. Wysokość określana jest z uwzględnieniem ergonomii: pod wiatą powinien spokojnie mieścić się samochód z bagażnikiem dachowym oraz w pełni wyprostowany kierowca.
Do budowy szkieletów pod poliwęglan najczęściej stosuje się drewno i stal, aluminium również jest dobrym wariantem, jednakże z powodu ceny używane jest rzadziej. Dzięki obliczeniom materiałów zgodnie z normami budowlanymi uzyskacie solidną konstrukcję, nie przepłacając.
Podpory:
Płatwy:
Ołacenie:
W przypadku arkuszy poliwęglanu komorowego stosuje się jednolity standard: 2.1 m – szerokość, 6 i 12 m – długość. Zakres grubości — 4.0-32 mm. Optymalnym wariantem dla wiat pod względem kryteriów solidność/cena będzie 8-10 mm. Aby zminimalizować ilość odpadów należy wymiary dachu zaadaptować do wymiarów poliwęglanowych paneli: długość budynku powinna być wielokrotnością szerokości arkuszy, na przykład, 6.3, 8.4, 10.5 m.
W zależności od wymiarów placu, dołki pod podpory powinny wynosić od 60-100 cm głębokości. Stalowe rury umieszcza się bezpośrednio w otworze z betonem, drewniane słupy mocuje się do metalowych kotew.
Odległość pomiędzy podporami — 105, 140, 210 cm, co zależy od parametrów zadaszenia i właściwości eksploatacyjnych. Podłużne detale mocuje się do łat co 70 cm, elementy poprzeczne – w odstępach 40-100 cm (w zależności od grubości poliwęglanu).
Przy montażu wewnętrzne żebra wzmacniające komorowych płyt poliwęglanowych powinny być rozmieszczone wzdłuż spadu bądź po łuku w przypadku konstrukcji promieniowej. Arkusze mocowane są przy pomocy wkrętów samogwintujących z podkładkami termicznymi. W celu korekty w przypadku rozszerzalności termicznej otwory wykonuje się o 2 mm większe niż średnica podkładki termicznej. Skok mocowania – 30-40 cm. Zbyt sztywne mocowanie i przeciąganie wkrętów znacznie obniża żywotność zadaszenia. Do łączenia dwóch arkuszy stosuje się profile rozbieralne.
