SZKLARNIA Z POLIWĘGLANU, PODSTAWOWE DETALE BUDOWY

Zastosowanie poliwęglanowych płyt staje się stopniowo coraz bardziej popularne w gospodarstwie szklarniowym, ponieważ dany materiał posiada szereg ważnych zalet w porównaniu ze szkłem i polietylenową folią . Budowa szklarni z poliwęglanu – słuszna decyzja, wszak nie traci on swoich początkowych parametrów na przestrzeni całego okresu eksploatacji. Każdy panel posiada specjalne pokrycie, chroniące przed działaniem promieni UV, dlatego też nie żółknie na słońcu i nie traci swych wyjściowych wartości w kwestii przepuszczalności światła (90%).

Podczas aranżacji szklarni i inspektów z poliwęglanu można nie obawiać się uszkodzeń mechanicznych, wszak płyty są mocne i elastyczne. Nienaganne wskaźniki energooszczędności gwarantują korzystne warunki dla zbioru wczesnych plonów bez dużych strat na ogrzewanie. Przy tym nie ma konieczności budowy ciężkich i wzmacnianych konstrukcji, ponieważ arkusze są lekkie, аich średnia grubość wynosi zaledwie 4 mm.

JAK WYBRAĆ POLIWĘGLAN DO SZKLARNI?

Czynnikiem wyjściowym przy wyborze są wymiary płyt, w szczególności grubość. Niektórzy producenci dostarczają lekkie panele o grubości 3-3,7 mm, wytwarzane z zastosowaniem dodatków z recyklingu. Wpływa to mocno na cechy wytrzymałościowe, dlatego też tego typu poliwęglan nie jest wiele lepszy od zwykłej folii. By zbudować długowieczną szklarnię należy wybrać grubość od 4 mm.

Należy również uwzględniać następujące szczegóły:

• Obecność filtra UV. Informacja na jego temat podana jest na oznaczeniu fabrycznym wraz ze znakiem towarowym, parametrami arkusza, rodzajem poliwęglanu i gwarancją (w przypadku dobrej jakości produktu – nie niższą niż 10 lat). Tego typu ochrona może być 1- i 2-stronna. Nieuczciwi sprzedawcy nigdy nie wspominają, że materiał zawiera warstwę UV w «masywie arkusza», jednakże jest to niemożliwe. Taki poliwęglan stanie się bezużyteczny po upływie 2-3 lat, аrośliny będą cierpieć w wyniku oparzeń.
• Ukształtowanie powierzchni. Niedopuszczalna jest obecność nierówności, pęknięć, pęcherzyków powietrza, fal i innych defektów.
• Właściwości optyczne. Istnieje kilka rodzajów arkuszy z różnymi wskaźnikami przezroczystości i zdolności do przepuszczalności świetlnej, jednakże żółcizna i mętny odcień są jawną oznaką niskogatunkowego towaru.

WYBÓR MIEJSCA POD SZKLARNIĘ Z POLIWĘGLANU

W przypadku standardowej prostokątnej formy budowlę lepiej umiejscowić jej końcową częścią na zachód i wschód, by stworzyć maksymalny dostęp dla promieni słonecznych od południa, co przyspieszy dojrzewanie plonów i poprawi ich jakość. Przy tym od strony północnej zaleca się zastosowanie dodatkowego ocieplenia. Jeśli działka jest niewielka, wówczas można dobudować szklarnię szczelnie do ścian domu, wybierając odpowiedni kierunek. Należy pamiętać, że powierzchnię gotowej szklarni trzeba co jakiś czas oczyszczać z kurzu, błota, opadłych liści i śniegu, dlatego też dostęp do niej powinien być umożliwiony z każdej strony.

BUDOWA FUNDAMENTU

We własnoręcznej budowie poliwęglanowej szklarni nie ma szczególnej trudności ze względu na niewielki ciężar płyt i możliwość utworzenia lekkiego fundamentu. Standardowe panele ważą nie więcej niż 10 kg, dlatego też rolę fundamentu mogą pełnić:

• Pudła z belek bądź desek. W przypadku pokrycia impregnatem ochronnhym posłuży do 6 lat, po czym wymagany będzie remont bądź całkowita wymiana.
• Bloczki fundamentowe. Dłuższa żywotność, lecz kosztowniejszy wariant.
• Konstrukcja taśmowa. Wydłuża czas budowy szklarni, jednakże gwarantuje najlepszy rezultat w stosunku do ceny, trwałości i okresu eksploatacyjnego.

Fundament taśmowy można uchronić przed przemarznięciem poprzez zastosowanie dwustronnego ocieplenia płytami styropianu i hydroizolacji tradycyjną papą. W danym przypadku wykonuje się także ochronę przed szkodnikami ziemnymi. Przy budowie takiego fundamentu wystarczy głębokość 0,6-0,7 m i szerokość do 0,3 m. Montaż szklarni z poliwęglanu na danym fundamencie pozwoli na uzyskanie najwyższego współczynnika wydajności termicznej.

MONTAŻ SZKIELETU

W zależności od wymiarów i rodzaju konstrukcji stosuje się takie materiały, jak ocynkowana stal, drewno, PCV i inne tworzywa sztuczne, аtakże ich kombinacje. W przypadku występowania gotowej szklarniowej konstrukcji na drewnianym fundamencie można po prostu zdemontować stare pokrycie, ponownie zaimpregnować i wykonać obicie z poliwęglanowych płyt. Drewno – materiał, który lekko poddaje się obróbce, dlatego też na jego bazie można szybko tworzyć szklarnię o dowolnej konfiguracji (typ łukowy, dwuspadowy i in.). Jak złożyć poliwęglanową szklarnię na bazie metalowych profili? Zazwyczaj w tym celu stosuje się ocynkowaną stal, choć w danym przypadku potrzebne jest dodatkowe zabezpieczenie przed rdzą, wszak w szklarni zawsze panuje wysoka wilgoć. Materiałem zastępczym dla metalu i drewna jest zawsze plastik. Przykładowo, rury PCV absolutnie nie ulegają korozji i procesom gnicia. Charakteryzują się one świetnymi wskaźnikami wytrzymałościowymi, lekkością i elastycznością, co znacznie upraszcza budowę łukowych konstrukcji. Ponadto, można je równolegle stosować do budowy wodociągu i systemu grzewczego.

Produkcja szkieletu szklarni rozpoczyna się od przygotowania wszystkich elementów. W celu dokładności i poprawności geometrii łuków należy przygotować szablon. Optymalnym wariantem jest półokrągła forma, jednakże możliwe są tu także inne warianty w zależności od umiejscowienia i osobistych preferencji użytkownika. Każda szkieletowa konstrukcja posiada pewne różnice w kwestii montażu, jednakże ogólny schemat montażu poliwęglanowej szklarni wygląda w następujący sposób:

• mocowanie profili bądź belek po obwodzie fundamentu przy pomocy wkrętów samogwintujących (dany element pełni rolę ogniwa łączącego pomiędzy fundamentem i częściami szkieletu);
• oznaczenie miejsc montażu łuków i ich przymocowanie wkrętami samogwintującymi;
• montaż pionowych podpór w miarę tworzenia nowych sekcji i ich łączenie poprzecznymi i podłużnymi elementami (ilość podpór oblicza się zgodnie z oczekiwanym obciążeniem śniegiem);
• wykonanie w końcowych częściach konstrukcji otworów drzwiowych i wentylacyjnych.

MONTAŻ POLIWĘGLANOWEJ SZKLARNI

Zaleca sie stosowanie poliwęglanowych płyt wraz ze specjalnymi profilami łączącymi. Składają się one z dwóch części z zamkami, które solidnie mocują panel obicia przy delikatnym nacisku. Kolejność procesu budowy najprostszej szklarni z zastosowaniem poliwęglanu wygląda następująco:

• wykonanie oznaczeń do montażu mocowań;
• przygotowanie otworów pod wkręty;
• mocowanie wszystkich elementów szkieletu ;
• oznaczenie i docięcie płyt poliwęglanu komorowego (każda płyta powinna kilka centymetrów wystawać poza końce sekcji konstrukcyjnej);
• montaż poliwęglanu do bocznych uchwytów dolnych połówek profili łączących (strona z filtrem UV na zewnątrz);
• mocowanie płyt w górnej połowie profilu mocującego z naciśnięciem na środkową część w celu zatrzaśnięcia zamku, оczym sygnalizuje charakterystyczne kliknięcie;
• montaż listew końcowych na fragmentach odsłaniających komórki z górnej strony płyt (na dany element należy koniecznie zwracać uwagę, by osiągnąć optymalne parametry termiczne budynku);
• demontaż folii ochronnej z obu stron poliwęglanu.

Przy przykręcaniu paneli wkrętami samogwintującymi bezpośrednio do metalowego szkieletu w miejscach występowania lufcików, okien i drzwi, należy stosować podkładki termiczne z PCV. Pracę z materiałem znacznie ułatwia to, iż nie wymaga on specjalnych narzędzi i sprzętu. Przykładowo, cięcie dobrze jest wykonywać standardowym nożykiem montażowym. Aby prawidłowo złożyć szklarnię z poliwęglanu, należy oznaczyć arkusze według przygotowanego wcześniej szablonu, pozostawiając niewielkie odstępy, które potrzebne będą w celu późniejszego dopasowania miejsc styku.

Do uszczelnienia nadaje się standardowy uszczelniacz silikonowy. Końce z otwartymi komórkami zaślepia się specjalnymi listwami w celu zapobiegnięcia przedostawaniu się wody i owadów do wewnątrz paneli. Do dolnych końców płyt mocuje się taśmę perforowaną, przez którą odpływa gromadzący się kondensat (jest to szczególnie efektywne w przypadku półokrągłych łuków). Stosując  się do niniejszej instrukcji, można zbudować własną szklarnię przy pomocy elementarnych materiałów i podręcznych narzędzi.

SYSTEM GRZEWCZY

Poliwęglanowe płyty doskonale utrzymują ciepło, jednakże początkowo należy pomyśleć o budowie jego źródła. Projektowanie systemu grzewczego to ważny etap, jeśli ktoś chce własnoręcznie wykonać poliwęglanową szklarnię. Standardowe warianty – ogrzewanie powietrzne, wodne i na podczerwień. W pierwszym przypadku należy zatroszczyć się o nawilżenie powietrza, w drugim – po prostu rozmieścić rury, którymi popłynie gorąca woda, pod grządkami, аw trzecim – zamontować specjalne urządzenia na podczerwień. Ich promieniowane nie niszczy poliwęglanu komorowego.

JAK WYKONAĆ GRZĄDKI W SZKLARNI Z POLIWEGLANU?

Zasada rozmieszczenia grządek opiera się a regułach uprawy poszczególnych roślin. Zaleca się uwzględniać wygodę i rozmieszczenie instalacji, ukierunkowanie stron świata, by zalążki otrzymywały maksymalną ilość promieni słonecznych podczas wschodu i zachodu, wydzielać przestrzeń tak, by unikać «konfliktów» różnych kultur i rodzajów pomiędzy sobą, itd.   Zbudować inspekt bądź szklarnię z poliwęglanowych płyt może każdy działkowicz, wszak nie wymaga to szczególnego wysiłku, dużych nakładów pieniężnych i specjalnych umiejętności. Taka budowla posłuży przez wiele lat i pozwoli na istotne zwiększenie urodzajności uprawianych kultur.