Zalety uprawy szklarniowej
Dla wielu początkujących i doświadczonych plantatorów wciąż aktualne jest pytanie, czy można sadzić paprykę w szklarni z poliwęglanu oraz w jaki sposób uzyskać obfity plon tej rośliny w zakrytym gruncie. Wystarczy przyjrzeć się pochodzeniu tej popularnej kultury by zrozumieć, że szklarniowe warunki wyjdą jej tylko na korzyść. Słodka papryka została przywieziona z ciepłych regionów Ameryki, dlatego też sadząc ją w zakrytej glebie zyskujecie:
- Możliwość wcześniejszego pikowania sadzonek i zbioru plonów;
- Ochronę delikatnych krzewów przed opadami, spadkami temperatury, szkodnikami;
- Skrócenie ogólnego okresu dojrzewania i poprawę plonu;
- Zwiększenie czasu owocowania do końca jesieni.
Przygotowanie szklarni do posadzenia sadzonek
Uprawa papryki w szklarni wymaga prawidłowego przygotowania miejsca do sadzenia. W szklarni powinna panować określona temperatura i wilgotność, rośliny powinny otrzymywać wystarczającą ilość światła słonecznego, wilgoci i substancji odżywczych z gleby. Należy również zatroszczyć się оochronę sadzonek przed chorobami i szkodnikami.
Natężenie oświetlenia
W celu optymalnego wzrostu papryka potrzebuje nie mniej, niż 12 godzin światła dziennego, w przeciwnym razie roślina spowolni formowanie płodów, kierując siły na rozwój masy zielonej. Szklarnia powinna znajdować się na otwartej przestrzeni. Nie należy zbyt gęsto sadzić papryki, by uniknąć zacienienia krzewów. W przypadku zbyt pochmurnej pogody należy stosować lampy światła dziennego w celu doświetlenia.
Temperatura
Szklarnia powinna być wyposażona w wystarczającą ilość lufcików do wietrzenia, аna wypadek ochłodzenia - w ogrzewanie. Optymalna dzienna temperatura dla papryki +20-27 ℃, nocą - około +13 ℃. Sadzonka ta nie toleruje temperatury poniżej +5 ℃, а dojrzała papryka -1 ℃. W przypadku temperatury osiągającej ponad +30 ℃ znacznie spada urodzajność.
Poziom wilgoci
Młoda sadzonka papryki w szklarni rozwija się dobrze przy wilgotności powietrza około 60 %, rośliny dojrzałe wymagają 70-75 %. W suchym powietrzu roślina będzie zrzucać zawiązki a owoce będą małe. W zbyt wilgotnej szklarni aktywnie rozwija się pleśń i choroby grzybowe.
Przygotowanie gruntu i dezynfekcja
Przed posadzeniem papryki szklarnię należy zdezynfekować. Wszelkie powierzchnie trzeba przetrzeć roztworem mydła, nadmanganianu potasu. Z ziemi należy usunąć wszelkie pozostałości roślin, przelać dodatkowo wrzątkiem bądź nadmanganianem potasu. Zdezynfekować całą szklarnię od razu można przy pomocy granatu dymnego. Wiosną grunt w szklarni należy przekopać, spulchnić, wykonać zagłębienia dla sadzonek i podlać. Papryka nie lubi kwaśnej ziemi, dlatego też na zakwaszoną glebę należy wykonać wapnowanie bądź pokryć ją mączką dolomitową. Przed sadzeniem w charakterze nawozu nada się saletra, superfosfat, humus, popiół.
Jak wybrać odpowiedni rodzaj papryki
Aby wybrać najlepszy rodzaj papryki do szklarni z poliwęglanu należy, w pierwszej kolejności, określić swoje wymogi i oczekiwania względem tej rośliny. Na przykład, jeżeli chcecie używać świeżej papryki, oddajcie pierwszeństwo czerwonym i pomarańczowym gatunkom, one najlepiej znoszą przechowywanie bez konserwacji. Podczas wyboru rodzaju ważne są także warunki uprawy, takie jak:
1) Stan gleby - wilgotność, kwasowość, kultury minionego roku;
2) Lokalizacja szklarni - jeden rodzaj papryki preferuje zacienioną przestrzeń, drugi zaś potrzebuje dużej ilości światła słonecznego;
3) Warunki klimatyczne regionu - północne szerokości wymagają najbardziej mrozoodpornych gatunków.
Optymalne terminy sadzenia papryki w szklarni
Najlepszy czas na sadzenie papryki w szklarni zależy od regionu, gatunku i warunków pogodowych. W środkowym pasie Polsce sadzonki przenosi się do gruntu szklarniowego pod koniec kwietnia i na początku maja, w północnych rejonach okres ten może przesunąć się na początek lata. W każdym razie sadzenie można rozpoczynać dopiero gdy ziemia w szklarni nagrzeje się do 10 ℃, а krzewy osiągną ponad 15 cm wysokości.
Zasady sadzenia papryki w szklarni
Krzewy należy sadzić w odległości od 25 do 40 cm w zależności od wysokości, a pomiędzy rzędami pozostawiać po 65-70 cm. By młode rośliny nie zostały poparzone, sadzenie należy przeprowadzać rankiem, wieczorem bądź w pochmurny dzień. Przed przesadzeniem paprykę należy podlać i przenosić z doniczki wraz z bryłką ziemi.
Pielęgnacja papryki w szklarni
Aby zebrać obfity plon słodkiej papryki należy zapewnić jej odpowiednią regularną pielęgnację: spulchnianie, nawożenie, podlewanie i inne niezbędne procedury.
Podlewanie i nawożenie
Pierwsze podlewanie papryki w szklarni odbywa się od razu po zasadzeniu. Następnie roślinę podlewa się regularnie, jak tylko wyschnie górna warstwa ziemi. Stosować należy ciepłą wodę, wlewać ją pod korzeń, by liście i łodygi nie zostały poparzone przez słońce. Najlepszy czas na podlewanie – rano i wieczorem. W szklarni można zamontować nawadnianie kropelkowe, upraszczając sobie tym samym zadanie w kwestii regularnego podlewania roślin.
Ogrodnicy zadają sobie pytanie, czym użyźniać paprykę w szklarni. Skład nawozu należy dobrać indywidualnie w różnych okresach rozwoju rośliny. Po 2 tygodniach od przesadzenia rośliny stosuje się nawóz o wysokiej zawartości azotu w celu stymulacji wzrostu łodygi i liści. Przed rozpoczęciem kwitnienia papryka potrzebuje potasu i fosforu dla tworzenia związek. Następnie takie użyźnianie należy przeprowadzać co 2 tygodnie.
Spulchnianie i ściółkowanie gleby
Glebę należy spulchniać po każdym podlewaniu, by ziemia się nie zbrylała i zapewniała dostęp tlenu do systemu korzeniowego. Opóźnić wysychanie i zbrylanie gleby można poprzez ściółkowanie. Wystarczy okryć grządki warstwą skoszonej trawy, słomy, torfu bądź innego naturalnego materiału o grubości 4 cm.
Temperatura, wilgotność i wietrzenie
Do optymalnego rozwoju krzewu i owoców papryce odpowiada dzienna temperatura na poziomie +20-27℃, nocna +13 ℃. Komfortowa wilgotność dla tej rośliny mieści się w przedziale 70-75%. Należy regulować mikroklimat w szklarni poprzez wietrzenie, a w razie konieczności, w czasie upałów, skrapiać krzewy bądź okrywać szklarnię odbijającym światło materiałem.
Podwiązywanie i formowanie krzewu
By wysokie krzewy z dużą ilością ciężkich owoców nie łamały się i nie przyginały w stronę ziemi, wokół ich łodygi należy owinąć sznurek i przywiązać go do poprzeczek bądź kołka.
Nie należy dopuszczać do zgęstnienia pędów papryki, trzeba na czas usuwać zbędne odrosty. Na centralnej łodydze pozostawia się 2 duże pędy, pozostałe się przycina, gdy tylko ukształtuje się pierwsza zawiązka. Należy usuwać także znajdujące się w dolnej części głównej łodygi liście oraz wypustki pomiędzy pędem a liściem.
Szkodniki i choroby papryki szklarniowej
Optymalne warunki klimatyczne w szklarni nie tylko korzystnie wpływają na rośliny, ale i przyciągają dużą ilość owadów i mogą sprzyjać rozwojowi chorób wśród roślin. Do najbardziej rozpowszechnionych i niebezpiecznych szkodników papryki zaliczają się:
- Mszyca - drobne owady żyjące na odwrotnej stronie liści i wysysające soki z rośliny. By nie dopuścić do ich namnażania się, należy utrzymywać normalną wilgotność i wietrzyć szklarnię. W pozbyciu się mszyc pomogą zarówno naturalne środki, na przykład, wyciąg z krwawnika i piołunu, jak i preparaty chemiczne;
- Przędziorek - szkodnika tego wykryć można po charakterystycznej pajęczynie i zżółkniętych liściach papryki. Najlepiej pozbyć sie go przy użyciu specjalnych środków;
- Drutowiec - poczwarki nieszkodliwych chrząszczy sprężyków żyją w glebie i żywią się korzeniami roślin, w wyniku czego krzewy usychają i giną. Szkodnika tego można schwytać na przynętę z surowego ziemniaka;
- Ślimak - żywi się owocami i listowiem papryki, kryje się w ciemnych i wilgotnych miejscach. By się go pozbyć należy posypać ziemię wokół krzewów wapnem bądź proszkiem musztardowym.
Oprócz szkodliwych owadów szklarniowy słodki papryka narażona jest także na różnorakie choroby:
- Fuzarioza- uszkodzenie krzewów przez grzyby, przy którym górna część listowia, аtakże znajdujące się w pobliżu łodygi owoce, szybko usychają. Uszkodzone krzewy należy niezwłocznie usunąć i spalić, aby uchronić inne rośliny przed zarażeniem;
- Zgnilizna biała - choroba ta zaczyna uszkadzać roślinę od góry. W późniejszych etapach rozwoju choroby łodyga robi sie miękka, pojawia sie na niej biały nalot, аwewnątrz - ciemne skupiska grzybów. By nie dopuścić do zarażenia białą zgnilizną, nie należy zbyt gęsto sadzić i uważać z zawierającymi azot nawozami. Wyleczyć chore krzewy można tylko przy pomocy środków zawierających miedź;
- Mozaika - uszkadza liście i owoce, na których tworzą się białe i żółte plamy. Zarażone rośliny należy niezwłocznie zniszczyć, by uratować pozostałe sadzonki. Mozaika przenosi się razem z nasionami, dlatego też trzeba je koniecznie dezynfekować wodorotlenkiem sodu. Nosicielami tej choroby są także przędziorki i mszyce;
- Rak bakteryjny - objawia się poprzez pojawienie się ciemnych stref i śluzu na łodygach, pożółknięciem liści. Chore rośliny należy spalić, аszklarnię potraktować siarczanem miedzi. Po zebraniu plonów należy niezwłocznie zdezynfekować bądź wymienić ziemię.
Jak przyspieszyć dojrzewanie papryki w szklarni
Aby formowanie się papryki w szklarni zajęło jak najmniej czasu, należy ją odpowiednio pielęgnować. Pomóc plonom w dojrzewaniu można w następujące sposoby:
- Nawożenie krzewów naparem z popiołu drzewnego;
- Kontrola poziomu oświetlenia i temperatury w szklarni;
- Zbiór plonów w miarę ich dojrzewania. Nie należy pozostawiać ich na łodydze, by roślina mogła skierować wszystkie siły na nieukształtowane jeszcze owoce;
- Przestrzeganie zasad pasynkowania i szczypania.
Zbiór plonów
Czas zbioru plonów papryki kształtuje się od 90 do 130 dni od pojawienia się wschodów w zależności od rodzaju. Jeśli potrzebujecie papryki dla długotrwałego przechowywania, zetnijcie owoce, które osiągnęły dojrzałość techniczną, czyli normalny rozmiar, lecz nie charakterystyczny dla gatunku kolor. Całkowicie dojrzałe owoce słabo utrzymują jakość, dlatego też należy je szybko zużyć bądź zakonserwować. Do zbioru dużych owoców z gałązki należy używać noża, w przeciwnym razie istnieje ryzyko złamania łodygi krzewu.
Przechowywanie papryki
Technicznie dojrzała papryka może być przechowana do dwóch miesięcy przy temperaturze nie wyższej, niż 10 ℃. Do przechowania pozostawiajcie tylko ładne owoce bez uszkodzeń i śladów choroby. Jeśli trzeba przyspieszyć dojrzewanie zerwanego owocu, należy przełożyć go w ciepłe miejsce. Aby ochronić owoce przed uszkodzeniami, należy umieścić je w trwałych skrzynkach, a każdą papryczkę owinąć w papier.
