W poszukiwaniu „idealnej” szklarni działkowicze większą uwagę zwracają na ramę, ponieważ właśnie ten aspekt decyduje o niezawodności i stabilności konstrukcji. Jednak na wydajność i oszczędność wpływa w dużej mierze jakość płyty poliwęglanowej. Jedną z najważniejszych właściwości technicznych poliwęglanu, mającej wpływ bezpośrednio na wysokość plonów jest jego grubość.
Czynniki wyboru
Klasyczna grubość poliwęglanu do szklarni to 3mm, 4 mm lub 6 mm. Nie da się ostatecznie stwierdzić, że któraś z opcji jest lepsza lub bardziej uniwersalna, ponieważ wszystko zależy od warunków zastosowania oraz sposobu użycia płyt o określonej grubości. Należy uwzględnić następujące kwestie:
- Region i cechy klimatyczne. Im silniejszy wiatr i obciążenie śniegowe w danym regionie tym bardziej trwalsza i odpowiednio grubsza powinna być płyta poliwęglanowa.
- Materiał, z którego została wykonana rama. Większość szklarni ma ramę metalową. Do niej bardziej pasują grubsze, cięższe płyty. Drewnianą ramę najlepiej połączyć z bardziej lekkim wariantem płyt.
- Kształt dachu. Dach łukowy dzięki swojemu spadzistemu kształtowi zatrzymuje mniej śniegu, zmniejszając tym samym obciążenie konstrukcji. W takim przypadku najlepszym będzie poliwęglan o mniejszej grubości.
- Sezon użytkowania. Długi sezon eksploatacji szklarni wymaga większej wytrzymałości płyt.
Wybór grubości poliwęglanu
Płyty poliwęglanowe o grubości 3 mm są odpowiednią opcją dla regionów południowych, gdzie panuje krótki sezon hodowli roślin w szklarni.
Zalety:
- lekkość;
- przezroczystość;
- dobra przepuszczalność światła słonecznego.
Wady:
- brak ochrony przed zimnem;
- mało odporna na wiatr i obciążenia śniegowe.
Zastosowanie szklarni z płytami o tej grubości jest preferowane do użytku wiosną i jesienią, w zimie ciepło ulotni się, a rośliny po prostu zamarzną. Instalacja systemu grzewczego to dodatkowy wydatek, który w tym przypadku nie będzie miał uzasadnienia.
Wybór poliwęglanu do szklarni o grubości 4 mm jest najczęstszy wśród ogrodników
Zalety:
- odporny na wczesnowiosenne i jesienne przymrozki;
- nadaje się do pędzenia sadzonek;
- odporny na obciążenia śniegowe.
Wady:
- nie chroni przed zimowymi przymrozkami;
- droższy od płyt o grubości 3 mm.
Posiadanie szklarni z płyt o grubości 4 mm może znacznie wydłużyć sezon zbiorów: zaczyna się wcześniej, kończy później. Do pracy w okresie zimowym należy wybrać poliwęglan komorowy o grubości 6 mm.
Zalety:
- zatrzymuje ciepło przy temperaturach ujemnych;
- wymaga mniej usztywniaczy.
Wady:
- ciężki, wymaga instalacji solidnej ramy;
- bardziej odpowiedni do dużych szklarni.
Takie płyty są wystarczająco grube, aby zapewnić zachowanie ciepła wewnętrznego nawet w chłodne dni. W przypadku całorocznej uprawy roślin jest to warunek konieczny. Należy pamiętać, że w czasie upałów działanie grubego poliwęglanu wymaga dodatkowej wentylacji, w przeciwnym razie rośliny „spłoną”. Ponadto konieczne jest przygotowanie ramy przed rozpoczęciem użytkowania szklarni, ponieważ słaba podstawa doprowadzi do przedwczesnego uszkodzenia konstrukcji.
Proszę też pamiętać, że kwestia doboru grubości poliwęglanu do ocynkowanej szklarni nie zawsze jest decydująca. Niezwykle istotna jest jakość samego materiału. Najgrubsza i na pierwszy rzut oka wytrzymała płyta może okazać się tak kiepskiej jakości, że już w pierwszym sezonie pęknie pod obciążeniem śniegu na dachu.
